- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Leemkuil
- Hits: 1845
De rietorchis (Dactylorhiza praetermissa) is een Europese orchidee van het geslacht Dactylorhiza (handekenskruid). De status (soort of ondersoort) van de soort is al lang onduidelijk. In diverse edities van Heukels' Flora werd de soort opgevat als een ondersoort van Dactylorhiza majalis, die vooral voorkomt in vochtige biotopen.
De rietorchis is een lage vaste plant. De bloeiwijze is een aar van maximaal 15 cm. De bloemen zijn tweezijdig symmetrisch. De kleur ervan is rozerood tot paars. De lip bestaat uit drie lobben of is gaafrandig en heeft donkerrode stippen of streepjes. De zijslippen wijzen omhoog.
Het blad is lancetvormig. Het is doorgaans wat langer dan dat van de brede orchis (Dactylorhiza majalis subsp. majalis). Het blad kan gevlekt zijn. Een aantal van deze vlekken is dan ringvormig. Er komen ook ongevlekte exemplaren voor. Deze variabiliteit heeft geleid tot een verdere onderverdeling.
De bloeitijd is van eind mei tot half juli.
De rietorchis verspreidt zich via stoffijn zaad. Voor het overleven als plant is zij aangewezen op een symbiose met een bodemschimmel.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Leemkuil
- Hits: 1633
De watergentiaan (Nymphoides peltata) is een plant uit de watergentiaanfamilie (Menyanthaceae). De plant komt van nature voor in Noordwest-Europa. Het is een overblijvende waterplant. De plant groeit in 25-80 cm diep water.
De watergentiaan lijkt op een waterlelie, maar er zijn enkele duidelijke verschillen. De bladvorm, ingesneden hartvormig, lijkt er het meest op, maar is bij de watergentiaan veel kleiner dan bij een waterlelie. Ook is de onderzijde vaak rood aangelopen. De plant behoort tot dezelfde familie als van het waterdrieblad (Menyanthes trifoliata). De ondergedoken bladeren zijn meer spatelvormig. De onderwaterdelen van de plant hebben op 'pukkels' lijkende groepen cellen, die voedsel uit het water opnemen.
De gele (soms witte) bloemen hebben gekartelde kroonbladen en wijken hierdoor sterk af van een waterlelie. De bloemen staan op een 5-10 cm hoog steeltje boven het water, vaak in kleine groepjes. De bloeitijd loopt van juli tot augustus, soms tot de eerste helft van september.
De bloemen zijn eendagsbloemen: na een dag trekt de plant de bloemen weer onderwater en stuurt nieuwe knoppen naar boven de oppervlakte. Hierdoor blijft de plant vrij lang bloeien.
De verspreiding vindt allereerst plaats via de wortelstokken. Deze dunne wortels kruipen tot 80 cm diep over de bodem. De jonge plantjes die hieraan ontstaan, laten los en drijven naar de oppervlakte van het water.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Leemkuil
- Hits: 2874
De grote lisdodde (Typha latifolia) is een plant uit de lisdoddefamilie (Typhaceae). Het is een tot ruim 2 m hoge plant van voedselrijke oevers met lange grote bladeren, en een karakteristieke bruine 'sigaar' aan het uiteinde van zijn stengels. De plant bloeit in juni en juli met de mannelijke aar meestal direct boven de vrouwelijke lichtbruine aar, waaraan de bloemen zitten.
Bij rijpheid zijn de vrouwelijke aren zwartachtig bruin; de sigaren. Bij de kleine lisdodde (Typha angustifolia) zijn de rijpe sigaren geelachtig tot groenachtig van kleur.
De lisdodde staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen.
De grote lisdodde is een zeer algemene plant en komt voor aan waterkanten in zeer voedselrijke omstandigheden en in zure, voedselrijk wordende vennen en plassen. De plant komt niet voor aan grote open wateren.
De plant kan zich onder gunstige omstandigheden door middel van zijn wortelstokken snel verspreiden en speelt vaak een belangrijke rol bij het verlanden van ondiep water. De grote lisdodde staat niet op de Lijst van wettelijk beschermde planten in Nederland.
Wat zullen we nou beleven - Lisdodde door Maxim Hartman
{youtube}TV3DBQDx-eo{/youtube}
Bron: Wikipedia